امیدواریم که به زودیِ زود، بار دیگر این تمدنِ دیرپا، آنچه را که باید و شاید، بازآفریند.
امیدواریم؛ از آن رو که میبینیم ایرانزمین از نسلی پرشمار، جوان و باسواد انباشته شده است.
امیدواریم؛ چون قدرتِ منشها و معناهای بالیده در این تمدن را دیدهایم و جذابیت و تواناییِ رخنهکردنش در دل و چشم و خِردِ مردمانی حتی بیگانه با زبان فارسی را نیک دیدهایم.
امیدواریم؛ چون چیرگیِ تدریجیِ همین نسل جوان و جویای معنا بر رسانههای نوظهوری مانند صنعت چاپ و اینترنت را میبینیم.
امیدواریم؛ چون ماییم آن نسلِ پرشمارِ جوانِ پارسیگوی پارسیدان که وارث گنجینهی شگرف ادب و فرهنگ ایرانی است.
ما امیدواریم؛ چون آینده از آنِ ما، از آنِ امیدواران است.
(برداشت از جستار ادبیات علمی- تخیلی- اساطیری: بایدها و نبایدها)