تمام آنچه که در پنج هزار سال گذشته در سراسر پهنهی سترگِ ایرانزمین نوشته و اندیشیده شده، میراث ماست و بر ماست تا بر این دریای توفانی و سهمگین چیره شویم و هر یک به قدر توان خویش آشنایی با آن و در آن را دریابیم. هر آنچه که در تمدنهای دیگر اندیشیده و بازنموده شده باشد، اگر به درستی فهمیده و جذب و نقادانه و خودمدارانه بازسازی شود، از آنِ ماست.
پس ماییم دولتمندترین و توانگرترینِ وارثانِ سپهر فرهنگ؛ چراکه تمام گذشتهی یکی از کهنترین تمدنهای گیتی را، با تمام آیندهی سایر تمدنها در اختیار داریم و آهنگِ آن داریم تا با جادوی سخن، از این دو سرچشمه، گوهرِ اکنون را بیافرینیم.
(برداشت از جستار ادبیات علمی- تخیلی- اساطیری: بایدها و نبایدها)