سوشیانس تارنمای رسمی شروین وکیلی
بخش نخست: هیتلر
گفتار هفتم: چشم‌اندازهای روستایی
بخشی مهم از نقاشی‌های دوره‌ی وین به چشم‌اندازهای روستایی مربوط می‌شود که بیشترشان با آبرنگ کشیده شده‌اند. برخی از این آثار چشم‌اندازهایی آرام و سرسبز و به نسبت شاد را نشان می‌دهند که اغلب افرادی بدون جزئیات چهره در زمینه‌ی آن دیده می‌شوند.
چشم‌انداز روستایی (۱۹۱۰.م)
منظره ۱۹۰۸.م 
بیشتر از این آثار طراحی‌هایی سردستی هستند که نمایی از منظره‌ای را ثبت می‌کرده است و قاعدتا بعدتر همچون سرمشقی برای کشیدن اثر اصلی به کار گرفته می‌شده‌اند. بیشتر این آثار اندازه‌ای کوچک دارند و با آبرنگ و تنوع رنگی پایین کشیده شده‌اند.
خانه‌ی روستایی
راه روستایی
در این میان البته نقاشی‌هایی که با مداد کشیده شده باشند هم یافت می‌شوند که در میان‌شان مثلا چشم‌انداز لینز جای توجه دارد.
گنبد کلیسا
چشم‌انداز لینز
آسیاب نو- ۱۹۱۳.م
شهر و نشانه‌ی فروشگاه غریب- ۱۹۱۲.م
آسیاب- ۱۹۱۶.م
ویرانه‌ها- ۱۹۲۰.م 
بالا: خانه و دریاچه- ۱۹۱۹.م؛ پایین : هاوبوردَن- ۱۹۱۶.م
دو چشم‌انداز از آلپ
چشم‌انداز- ۱۹۲۰.م 
چشم‌انداز- ۱۹۱۲.م
در نقاشی‌های هیتلر از چشم‌اندازهای روستایی و طبیعی چند الگوی تکرار شونده به چشم می‌خورد. آن غیاب انسان که سخن‌اش رفت، در اینجا هم آشکارا دیده می‌شود. هرچند به اندازه‌ی منظره‌های جنگی شگفت‌انگیز و نامنتظره نیست. چون بیشتر چشم‌اندازها از دوردست بازنموده شده‌اند و تصویر انسان در این بستر ضرورت یا کارکردی نداشته است. با این همه در برخی از این نقاشی‌ها یکی دو روستایی در گوشه‌ای دیده می‌شود. اما در آن مواردی هم که انسانی در قاب تابلو دیده می‌شود، گویی در منظره‌ی طبیعی پیرامون‌اش حل شده است.
دومین ویژگی این تابلوها آن است که با همان دقت در جزئیات و پرداخت ریزبینانه کار شده‌اند. الگویی که در نقاشی‌های آبرنگ از منظره رایج نیست. اصرار هیتلر در کشیدن برگها یا سفالهای شیروانی از سویی منظره‌هایش را دقیق و شفاف کرده و از سوی دیگر از رها شدن رنگها و در هم دویدن‌شان جلوگیری کرده است، و این الگویی است که نمونه‌اش را در دو نقاشی آخری صفحه‌ی پیشین می‌بینیم. همچنین استفاده‌ی هیتلر از رنگهایی که اغلب روشن و شاد هستند و تاکیدی که بر تلفیق خانه‌های روستایی با درختان دارد باید مورد تأمل قرار بگیرد.
ادامه مطلب: بخش نخست، گفتار هشتم: نماهای معمارانه