شعر

در این نشست، آقایان دکتر شروین وکیلی، دکتر امیرحسین ماحوزی و خانم دکتر هنگامه آشوری به سخنرانی پرداختند.

دوست مرا غرقه کرد، جملگی‌ام اوست: دوست

خیمه‌شب‌باز ظالم ابله پشت پرده به حیله بنشسته با کلافی ز گنگ سردرگم رام مشتش اختیار انسان است

بايد كه عاقبت، گردن كشى فراز، عصيان دهى رواج، تا بشكنى نياز

گُردان پارسى را از من ببر پيامى بى باک تا بتازند، در دشتِ نيشترها

قصه‌اى ناگفته گویا ماند، بى‌معیارِ فهم آنچه نقالان فروخواندند از افسانه‌ام

بُن‌دَهِش، آشوب بود و نظم، نَسكى دست‌ساز پوچْ گویا حسرتِ این بود و آن افسوس‌ها

پژواکِ شورش به زمان، شیوه ساختى‌ در ازدحام سایه‏، فقط من شنیدمت

خِرَدى كه صد هزاره، به فلک لگام مى‌زد شده مقهور و لگدكوبِ هزار چكمه عینک

اسطوره‌ى درخت، همه طغیانِ قامت است آنان به خواب، مرده؛ اگر از پا نشسته‌اند