بخش نخست: دنیاهای بیگانهی آشنا
تاژ
تاژ سیارهاى است سنگى با اندازهی متوسط كه به دور ستارهى آلفا-اوریون (ابطالجوز) از صورت فلكى جبار مىگردد. خورشید آبىرنگ بسیار بزرگى دارد كه هزار و دویست بار از خورشید زمین بزرگتر است و تلاطمهای سطحش دورههاى متناوبی از انبساط و انقباض دارد. زمان در این سیاره به دو دوره تقسیم مىشود، سال گرم، كه به دلیل انبساط خورشیدش، اقلیمى بسیار گرم و مرطوب دارد. طى این دوره سطح سیاره از جنگلهایى انبوه و درهم رفته پوشیده مىشود. بعد از آن سال سرد فرا میرسد كه در آن مدت خورشید چروکیده شده و آب و هوای تاژ را به شدت سرد مىکند. در این دوره بخار آب موجود در جو یخ مىبندد و معمولا همهى جانوران فعال سیاره -جز چند گونهی جانسخت- در اثر آن نابود مىشوند و تنها در قالب هاگها و تخمهایی مقاوم ردپایی از خود به جا میگذارند.
در حضیض سال سرد تشكیل بلورهاى یخ بر بقایاى جنگلهاى سال گرم، منظرهاى زیبا و عجیب را پدید مىآورد كه اغلب جهانگردان در کتابهایشان آن را با اسم «جنگلهاى نقرهاى» توصیف کردهاند. در سال سرد سطح دریاهاى كمعمق این سیاره هم منجمد مىشود و گروه زیادى از جانداران دوزیست براى پرهیز از یخ زدن به ژرفاهای بیشتر پناه مىبرند. این سیاره به دلیل همین دور تناوبِ خورشیدش، فاقد تمدن بومى پیشرفته است، اما یکی دو گونهی نیمههوشمند دارد.
گونههاى هوشمند: باتلاى، پالنكى، خوندو
ریشه: اسم این سیاره از از ریشهی ایرانی گرفته شده به معنای مضرس و دندانهدار و با تاج همریشه است.
ادامه مطلب: بخش نخست: دنیاهای بیگانهی آشنا – تِتیس
رفتن به: صفحات نخست و فهرست کتاب