هر کس که برای اندیشه و تخیل و گمانهزنیِ خویش و دیگران احترامی قائل است، هر کس که به فرهنگ ایرانی و زبان فارسی و منشهای غنیِ پنهان در آن دلبستگی دارد و هر کس که همتی دارد و غایتی، همسفر ماست؛ خواه به لحنی کهن بگوید و خواه نو، چه به زبان دقیقِ دانش بنویسد و چه به گفتار رمزآلودِ خنیاگران و گوسانان و هر چند داستانسرا باشد یا شاعر و رسالهنویس؛ او از ماست و با ماست. مایی که چیزی جامانده در گذشته نیستیم؛ که جویندگان و شکارچیانِ دانشها و بینشهای گریزپای جاری در اکنون هستیم و فرزندانِ این حالِ شگفت. مایی که امروز و امسال و این قرن زاده نشدهایم و نوآمدگانی بیسابقه و آشفتهتبار نیستیم که دودمانمان تا آن افسانهسرایانِ دیرینهی هزارههای دوردست تا آن شاعران و حکیمانِ خردمند و تا آن درویشان و صوفیان و قلندرانِ جهانگرد کشیده میشود.
ماییم که به پارسی؛ از دانش، از تخیل و از اسطوره میگوییم.
(برداشت از جستار ادبیات علمی- تخیلی- اساطیری: بایدها و نبایدها)