گفتار دهم: خط تای
قلمرو: تایلند
زبان: تای
دورهی رواج: قرن ۱۳- ۲۰ (۱۲۸۳- ۲۰۲۰ م.)
خط تای ( : آکسون تای) ۴۴ حرف همخوان ( : فایانچانا) و ۱۶ حرف واکه ( : سارا) دارد که از خط خمری مشتق شده و از چپ به راست نوشته میشوند. این واکهها در ترکیب با عناصر دیگر ۳۲ نشانهی هجایی هم تولید میکنند. این خط در واقع الفبایی نیست و شکلی از هجایی محسوب میشود. بنا به سنت تایها این نویسه در سال ۴۶۶۲ (۱۲۸۳ م.) توسط شاه رامخامهاینگ بزرگ ( ) ابداع شده است. کتیبهای هم از این شاه در دست است که تاریخ ۴۶۷۱ (۱۲۹۲ م.) را بر خود دارد، هرچند بسیاری از پژوهشگران آن را جعلی و مربوط به قرنها بعد میدانند.[1]
متنی به خط تای جدید
الفبای تای
الفبای شاه رامخام هاینگ، سال ۴۶۶۲ (۱۲۸۳م.)
مقایسهی الفباهای هندوچین
حروف واکهها در خط تای
سرآغاز کتیبهی رامخامهاینگ به خط تای
- Diller, 1996: 228–248. ↑
ادامه مطلب: گفتار یازدهم: خط سوندانی
رفتن به: صفحات نخست و فهرست کتاب