سوشیانس تارنمای رسمی شروین وکیلی
گفتار نهم : خط خمر
قلمرو: کامبوج
زبان: خمری
دوره‌‌ی رواج: سال ۳۹۹۰ – ۵۴۰۰ (۶۱۱- ۲۰۲۰ م.)
خط خمر ( 
: آکسا خِمِه) نویسه‌‌ایست که در اواخر دوران ساسانی در کامبوج رواج یافت تا متون بودایی که در اصل به زبان پالی بودند، به زبان بومی خمری برگردانده شود. این خط از نویسه‌‌ی پالاوی مشتق شده و قدیمی‌‌ترین آثار آن که در آنگکور کشف شده، در سال ۳۹۹۰ (۶۱۱ م.) نوشته شده‌‌اند.
این خط در آغاز ۵۳ حرف برای هجاها (همخوان‌‌ها + آ یا اُ) داشته که در شکل جدیدش تنها ۳۳تای آن باقی مانده است. خط خمری الفبایی-هجایی است و از چپ به راست نوشته می‌‌شود و حروف در آن با هم ادغام می‌‌شوند و کلمات سرهم نوشته می‌‌شوند. فاصله‌‌ای هم بین واژه‌‌ها وجود ندارد و اجزای جمله هم بدون فاصله‌‌گذاری در هم می‌‌پیوندند.
کتیبه‌‌ی معبد لورِی به خط خمری، اواخر قرن ۴۳ (ق ۹ م.)
کتیبه به خط خمری قدیم
الفبای خمری
ادامه مطلب: گفتار دهم: خط تای
رفتن به: صفحات نخست و فهرست کتاب